Laatst zei iemand tegen mij “Sorry hoor, maar is hoogsensitief zijn ook niet gewoon een hype? Iedereen heeft opeens wat. Wat een onzin. Ik vind het allemaal zo overdreven.” Ik had net een pleidooi gehouden en nu stond ik daar met mijn mond vol tanden. Er spookte van alles door mijn hoofd. Want hoogsensitief dat ben ik. Onzin, hoezo? Vind jij mij dan overdreven? Vind je mijn werk dan onzinnig? Vind je het flauwekul? Vind je mij een aansteller?
Ik kreeg de neiging om in de verdediging te gaan. Mijn harnas aan te trekken en een hoge muur om me heen te bouwen. Blijf jij maar even buiten staan. Ik voelde mij persoonlijk afgewezen en geraakt. Maar in een split second bedacht ik mij en ging ik de dialoog aan. Ze lag namelijk de vinger op de zere plek. Ik heb een enorme allergie voor labels en hokjes denken. En ik merkte al enige tijd dat het jasje ‘ik ben hoogsensitief’ niet zo lekker meer zit. Het is te klein geworden. En toen werd duidelijk wat mij dwars zat: Ik ben meer dan mijn hooggvoeligheid.
Hooggevoeligheid is geen hype. Het begrip hoogsensitief persoon (HSP) of hooggevoelig persoon is in 1996 voor het eerst geïntroduceerd door de Amerikaanse psychologe dr. Elaine Aron. Het is goed dat er nu steeds meer over wordt geschreven en de term algemener bekend is, maar daar kleeft ook een nadeel aan. Op dit moment wordt er namelijk gestrooid met labels op kinderen en wordt er te makkelijk gediagnosticeerd. Klaarblijkelijk komt een groep kinderen met bepaalde eigenschappen en gedragingen steeds meer in de problemen. Diagnosticeren wordt enorm aangemoedigd en ouders lijken opgelucht als het kind een label draagt. Immers hoef je dan zelf niet in de spiegel te kijken… Voor het kind is het helemaal niet positief. Het maakt het kind niet populair. Een groot deel van de maatschappij is moe van al die uitzonderingen en ‘aandacht vragers’.
Ik maak mij grote zorgen om al die kinderen die ‘bestempeld’ worden en veelal koest worden gehouden middels medicatie. Godzijdank wordt hooggevoeligheid niet erkent door de psychische bijbel DSM-5 (diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen). Hooggevoelig is een eigenschap. Het is geen stoornis en dus kan er geen diagnose gesteld worden. Tevens vind ik AD(H)D en PDD-NOS ook geen psychische stoornissen. Het zijn prikkelgevoelig en of hooggevoelige kinderen (en volwassenen). Dit moet je niet onderdrukken met medicatie. Leer kinderen liever hoe zij met de overdaad aan prikkels om kunnen gaan. Hoe zij zich kunnen beschermen tegen de invloeden van buitenaf. Hoe zij hun emoties kunnen uiten en reguleren. En dit wil ik kinderen maar al te graag leren.
