Het is voorjaarsvakantie en de twee oudste, mijn nichtje van net 5 en neefje 4 jaar, komen een dagje naar mij in Amsterdam. De papa’s en de ene mama zijn aan het werk, opa krijgt de jongste twee onder zijn hoede en de andere mama gaat met oma naar de Huishoudbeurs. Een gezellig dagje tussen hordes vrouwen gewapend met trolleys en af een toe een – in mijn ogen – zielige verdwaalde man. Vermaak noemen zij dat. Ik noem het terreur. Bij de gedachte alleen al raak ik in paniek en krijg ik het spaans benauwd.
ALARM! Hordes vrouwen gewapend met trolleys!
Ze komen met de trein. Beneden op het perron wacht ik mijn familie op. Ik was natuurlijk iets te vroeg – ik heb een hekel aan te laat komen en de stress die dat met zich meebrengt – er kwam zojuist een andere trein aan. En tot mijn grote schrik kwamen daar heel veel vrouwen met trolleys uit. Opgewonden en druk kakelend. Ze hadden er duidelijk zin in. Ik zag de groep op mij af komen en alle alarmbellen in mijn lichaam gingen af, mijn ademhaling werd kort en hoog en ik voelde mijn hart versnellen. Ik stond direct op scherp. Ik scande de omgeving af en zocht naar vluchtmogelijkheden of een plek waar ik mijzelf in veiligheid kon brengen. Ik dacht ik moet hier weg. Voor een niet-hoogsensitief persoon klinkt het wellicht overdreven. Als ik niet beter zo weten, zou ik hen daarin groot gelijk geven, maar zo bedreigend kan een hoogsensitief persoon (HSP) het dus ervaren. Door de intense gevoelsbeleving staat de reactie niet meer in verhouding tot de situatie op dat moment. Dit gaat veel dieper. Door de onverklaarbare gevoelens en spanning die opeens worden ervaren, ontstaat verwarring en onwetendheid die angst en paniek veroorzaakt. ‘Wat gebeurd er met mij?’ Dat zijn geen prettige gevoelens en daar wil de HSP uit vandaan. Het kan zelfs zo zijn dat er onbewust gerefereerd wordt aan een onaangename gebeurtenis uit de kindertijd en zelfs uit vorig levens. Verder uitweiding in deze nieuwsbrief gaat nu te ver maar verklaard wel de heftige reactie.
Kantje boord
Ik werd op dat moment overweldigd door de vrouwenmassa die mij een nietig en klein gevoel gaven. De harde omgevingsgeluiden van de treinen, de drukte en grote hoeveelheid energie van de opgewekte vrouwen die mij totaal in beslag nam. Bam. Die kwam even binnen. Gelukkig merkte ik het snel op, bracht ik mijn aandacht naar mijn ademhaling en was ik na een paar tellen weer bij mijzelf en liepen de vrouwen langs mij heen de trap op.
Hoe voorkom je overprikkeling? Een tipje van de sluier.
Bovenstaande situatie is een uitstekend voorbeeld van wat overprikkeling had kunnen worden. Ik balanceerde op de rand. En zo zie je overprikkeling ligt ook bij mij altijd op de loer. Toch heb ik tegenwoordig minder momenten van overprikkeld zijn. Voorheen had ik mij afgevraagd wat er in godsnaam met mij gebeurd was. Waarom ik mij van het ene op het andere moment zo gefrustreerd en emotioneel labiel voelde. En had ik mijzelf weer flink op mijn kop gegeven voor mijn wispelturige gedrag en willen afzonderen. Nu merkte ik het op, kon ik er op anticiperen en liet ik het aan mij voorbij gaan.
Wat doe ik nu anders dan voorheen? Gewaarzijn en bewustwording. Dat zijn de sleutelbegrippen. Jij kunt het ook leren. Hoe? Lees het verder in mijn blog De overprikkeling ligt op de loer… (Deel 2: jij kunt het ook leren)
